Çalışmalar Sonrası

FARKINDALIK ARTINCA ÇÖZÜM YOLLARI GELİR

FARKINDALIK ARTINCA ÇÖZÜM YOLLARI GELİR

Klinik Psikoloji alanında yüksek lisansını yapmış olan Spiritüel Yaşam Koçu Taner Akçakanat, danışanlarındaki travma ve suçlama duygusu üzerine yaptığı çalışmalarla bu duyguları dengelemeye yardım ediyor. Uyguladığı ''Anda Olma Çalışmaları'' ile yaşanan sorunları en aza indirgeyen Akçakanat, bu ay suçlama duygusu üzerine dergimiz okurları için değerli bilgiler verdi.

Geçmişte kendini ifade etmemiş, dönüşmemiş enerjiler, travmalar, karşımızdaki kişilerin bize karşı davranışları olarak ortaya çıkar. Karşımıza çıkan kişilere her tepki verdiğimizde dönüşmemiş bir enerji var demektir. Nelere nasıl tepki vereceğimizi genelde çocukluğumuzda öğreniriz. Bazı kişiler belli durumlara hiç tepki vermeyip sakin kalabilirken bazı kişiler aynı durumlara çıldıracak kadar tepkili olabilirler. Bu fark bizim kodlamalarımızdan kaynaklanır.

İnsanlar olaylara karşı genelde aynı şekilde tepki verir. Tepki sonrası suçlama gelir. Suçlama ya başkalarına karşı ya da kişinin kendisine karşı olur. Başkalarını suçlama en kolay sıyrılma şeklidir. Mesela; “bir şeyler ters gidiyor, bu falancanın suçudur” gibi. Bu davranış modeli genelde çocuklukta, anne ve babanın çocuktan bütün yükleri alıp ona fazla sorumluluk vermemesinden kaynaklı olabilir. Aşırı koruyucu ebeveynlik, çocuğun zorluk yaşamasına izin vermeden aşırı destek olmak, çocukta bir kolaycılık süreci yaratır. Çocuk hiçbir şeyin ters gitmesine tahammül edemez. Her şey hemen, şimdi olmalıdır. Eğer olmazsa bir suçlu vardır ve hemen telafi edilmelidir. Telafi edilmezse saldırganlık, kızgınlık, öfke veya acizlik duyguları ortaya çıkabilir.

 Güçlü olmak hiçbir zorlukla karşılaşmamak değil, terslikler olduğunda da devam edebilme gücüne sahip olmaktır.

Hayatta bazı şeylerin ters gidebileceğini, düşünce kalkabileceğimizi öğrenmek her bireye güç katar. Bu davranış şeklini öğrenmeyi seçtiğimizde yani; yaşananlarda kendi sorumluluğumuzun katkısı olabileceğini ve bunun üstesinden gelebilecek güce sahip olduğumuzu anladığımızda tepki gösterme hali ortadan kalkmaya başlar. O zaman ''ben neyi değiştirebilirim?'' diye bir arayış olur. Kişi kendisini geliştirmek için bir şeyler yapması gerektiğini anlar. Belki bunlarla ilgili eğitimlere, kurslara veya yardım edecek bir profesyonele gitmeye yönelir.

Tepki göstermek bazı durumlarda bir miktar işe yarayabilir. Ama her sorunu tepki göstererek, şişirilmiş bir güç ile çözmeye çalışmak sorunu daha da büyütür. Hem kendimizi hem de karşıdaki kişiyi yıpratır. Bu, her şeyi alttan almalıyız anlamına da gelmez. Hem güçlü olup sınırlarımızı koyabilmek hem de sakin kalmak mümkündür. Aşırı tepki göstermek içimizdeki enerjiyi dengesiz kullanmak demektir. Bu durumun uç noktası da kendimizi aşırı suçlamaktır. Olan her şeyden kendimizi sorumlu tutmak ve aciz, beceriksiz hissetme duygusudur. Bunun ortası bir dengesi vardır. Ne kendimizi aşırı suçlamak ne de bütün hatayı karşı tarafa yüklemek doğru değildir. Arada bir denge bulmak ise öğrenilecek bir süreçtir.

Kurban mentalitesi başımıza gelenlerden dolayı kendini aciz ve yetersiz hissetme duygusundan kaynaklanır. Kişi kendini bir kurban olarak görür. Hiçbir şeyi değiştirme gücünün olmadığını düşünür. Özgüven eksikliği yaratır.

Bu iki uç noktadaki dengesizlik durumu ilk defa olmuş da değildir. Siz fark edene kadar benzer durum tekrarlanır durur. Ve siz her seferinde tepki verirsiniz. Çünkü bu çocukluğunuzda ailenizden öğrendiğiniz bir şeydir. Bunlar hücrelerinizde kodlanmış durumdadır.

Her şeyi kontrol edemeyiz. Başımıza çok talihsiz olaylar gelmiş olabilir veya fiziksel olarak dezavantajlı olabiliriz. Bütün bunlara rağmen huzur içinde olan birçok insan vardır.

Uyguladığım ''Anda Olma Çalışmaları'' bütün bu dengeyi bulmanıza yardım eder. Bunların neden ortaya çıktığını ve değiştirmek için neler yapmanız gerektiğini fark etmeye başlarsınız. Kızgınlık, öfke, acizlik gibi duygular azalır.

 

Seansa Katıl